“Paris’i görmüş ancak Cassis’i görmemiş birisi, hiçbir şey görmemiş demektir.” (Frédéric Mistral) Döndüm Avrupa’ya. Tabii yine okyanusu geçip geldim ama artık “git gel Konya altı saat”e dönüştüğü için o büyük anlamlar taşıyan canım okyanus geçişi, bir daha iş için yapılan…
Saint Barths derler adına! Karayipler’in Saint Tropez’si, hani Leonardo Di Caprio şu sahilde yürüdü, Tom Hardy şuradan takla attı, Beyonce şu köşeden göz kırptı diye anlata anlata bitirilemeyen sosyetik Karayip Adası… Sosyetik olduğu doğrudur. Adanın tarihini, geçmişini bilmiyorum, umurumda da…
Siz bu yazıyı okurken ben çok uzaklarda olacağım. Tam olarak Atlas Okyanusu’nun ortasında! Bir süperyat ile Atlantik geçişinden söz ediyorum. Eminim ki bu sayfalarda daha önce onlarca kez Atlantik geçişi hazırlıkları okumuşsunuzdur. Ancak tahminimce bu hazırlıklar genelde küçük yelkenlilerle yapılan…
B izim de hayatımız böyle… Dünyayı geziyoruz diye imrenilen bir işimiz varken saatlerce doğradığımız havuçlara, patlıcanlara bakmaktan nerede olduğumuzu dahi bilmediğimiz, ancak kafamızı kesme tahtasından kaldırdığımız zaman teknenin vardığı koyun neresi olduğunu keşfedip, “yine mi Bahamalar!” diye burun kıvırmışlığımız çoktur….